حسین (ع) در سه پرده

اسماعیل اردستانی:

ققنوس و خاکستر :

حسین بر دروازه بابل متوقف شده ،روزی از این دروازه ابراهیم را تبعید کرده بودند .گفته شده او را سوزاندند اما او همچنان زنده ماند .( ققنوسی از میان خاکستر برخاست؟)

مشهور شده که ابراهیم پدر دین توحید بوده است .دینی که بعدها جد حسین یکی از رسولان آن بود .حسین روزی گفت ؛ برای اصلاح دین امت جدم به پا خاستم ؛ کدام جد ؟ ابراهیم یا محمد ؟
 حسین ، بازگشت به ابراهیم بود .کربلا ؛ آن نامکان زمین . نشان  از اینکه فراتر از  آدمیان ،  تقدیر  هست .

با چشمان کاملا بسته

چشمهایم را می بندم ، پرده ای بر روی خود می کشم ؛   اراده ای بر تقدیر ندارم ،من به تنهایی یک تقدیرم ،من با تقدیرم یکی شده ام .حسین چاره ای نداشت که بگوید ؛ تنهایم بگذارید ، این تقدیر من است .و در نهایت آن که چشمهایش را می بندد ، همان می شود که گویی باید می شد.


سر بریده ای که سخن می گوید :


در اسطوره های یونانی آمده که دشمنان اورفئوس وقتی نتوانستند با هیچ وسیله ای آوای موسیقی او را خاموش کنند ، با دستان خالی به او حمله ور شده و او را تکه تکه کردند ، سر اورفئوس در حالی که هنوز آواز می خواند ، به پایین رودخانه شناور شد .

چیست جذبه سخن بدون سخنگو ؟ شعری بدون شاعر ،  آواز سر بریده  بر نیزه  ؟!

نیروی اسطوره از کجا می آید ؟