چطور می‌توان ادبیات را نابود کرد؟
علی خدایی: جوانانی که با ادبیات آشنا هستند و به آن علاقه مندند؛ باید فکر کنند چطور می‌شود با تخریب زبان و ادبیات در این شبکه‌ها برخورد کرد. آنها باید بدانند چه چیزی آنها را راضی می‌کند. اگر این هرج و مرج و تخریب زبان و ادبیات که در شبکه‌های اجتماعی، وبلاگ‌ها و سایت‌ها رایج شده، نسل امروز را راضی می‌کند به همین روند ادامه دهند و اگر نه باید برای مقابله با آن فکری بکنند.
علی خدایی در گفتگو با ایلنا؛ با بیان اینکه شبکه‌های اجتماعی یک بازی به راه انداخته‌اند که چطور شعر و داستان را خراب کنند؛ گفت: این شبکه‌ها می‌خواهند به ما بگویند چطور می‌توان زبان فارسی را خراب کرد و از بین برد.
شبکه‌های اجتماعی درصدد تخریب زبان هستند
او ادامه داد: بحث‌هایی در شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌شود در این باره که زبان را به رو به نابودی می‌برند. دیکته کلمات غلط نوشته می‌شود؛ تلفظ آنها تغییرات ماهوی می‌کند. همچنین در خوانش این اتفاق می‌افتد. این موضوع به هیچ وجه ساده نیست اما حقیقتی‌ست که وجود دارد و جاری‌ست.
خدایی افزود: جوانانی که با ادبیات آشنا هستند و به آن علاقه مندند؛ باید فکر کنند چطور می‌شود با تخریب زبان و ادبیات در این شبکه‌ها برخورد کرد. آنها باید بدانند چه چیزی آنها را راضی می‌کند. اگر این هرج و مرج و تخریب زبان و ادبیات که در شبکه‌های اجتماعی، وبلاگ‌ها و سایت‌ها رایج شده، نسل امروز را راضی می‌کند به همین روند ادامه دهند و اگر نه باید برای مقابله با آن فکری بکنند.
این نویسنده با بیان اینکه این کار تنها از عهده جوانان برمی‌آید، بیان کرد: به اعتقاد من بهتر است این مسئله را به جوانان واگذار کنیم. زمانه، زمانه‌ی آنان است و زبانی که رو به نابودی می‌رود، زبان آنهاست که باید برای حفظش فکر کنند.
باید جلوی نابودی زبان را گرفت
نویسنده مجموعه داستان «از میان شیشه، از میان مه» در پاسخ به این سوال که آیا بهتر نیست تیمی از افراد متخصص تشکیل شود و وبلاگ‌ها و سایت‌های معتبر را معرفی کند، گفت: اینکه می‌گویید بسیار خوب و ایده‌آل است اما من امکان تشکیل چنین تیمی را نمی‌بینم. تشکیل کمیته‌ای که فارسی را درست می‌نویسند و دستورالعمل‌هایی را برای آن تعیین کنند، بسیار ایده‌آل است اما به اعتقاد من؛ شدنی نیست.
وی ادامه داد: در واقع چیزی که لحظه‌ای‌تر است، اهمیت بیشتری دارد و افکار ایده‌آلیستی در هیچ زمان دیگری امکان‌پذیر نخواهد بود. این جوانان هستند که باید کمپین‌هایی برای جلوگیری از نابودی زبان تشکیل دهند. سایت‌ها و شبکه‌های مجازی زبان و ادبیات را تخریب می‌کنند و جوانان هستند که باید جلوی این مسئله بایستند.
خدایی با اشاره به کارایی و استعداد جوان ایرانی اظهار کرد: جوانان در ورزش نشان داده‌اند چطور می‌توانند عمل کنند و این را کیمیا علیزاده ثابت کرد. او با شرکت در المپیک و کسب مقام توانست راه را برای دیگر دختران کشور ما نیز باز کند. مثال دیگری که می‌توانیم بزنیم، تیم والیبال است. در گذشته همه ما فقط کشتی و فوتبال نگاه می‌کردیم اما تیم والیبال‌مان توانست این امر را تغییر دهد.
به اینترنت اکتفا نکنیم
این نویسنده با بیان اینکه شاید هنوز زمان تغییر فرا نرسیده، گفت: جوانان خودشان را ثابت کرده‌اند و تغییرات در زمان خودش به وجود خواهد آمد. شاید هنوز زمان آن فرانرسیده است.
او بیان کرد: من مدتی پیش به دنبال یکی از شعرهای سعدی بودم. در اینترنت جستجویش کردم اما هرچه کردم نتوانستم شعر را درست بخوانم زیرا در وزنش مشکلاتی پیش می‌آمد. خیلی برایم عجیب بود که نمی‌توانم شعر را بخوانم! بنابراین به کتاب رجوع کردم و متوجه شدم اشتباه از خواندن من نبوده بلکه مشکل از غلط‌نویسی آن صفحه مجازی بوده است.
خدایی با اشاره به اینکه نباید گول اینترنت و فضاهای مجازی را خورد، گفت: نباید تنها به اینترنت اکتفا کرد. وقتی افراد به چنین مشکلاتی برخورد کنند؛ مجبور می‌شوند کتاب بخرند تا با بتوانند شعر درستی از حافظ بخوانند. ایجاست که دیگر نباید به اینترنت اکتفا کرد و باید سراغ کتاب رفت.
مطالعه در مفهوم وسیع واژگانی فضای حقیقی و مجازی را شامل می شود چنان که این مقاله و امثال آن را ما بیشتر در فضای مجازی به مطالعه می گیریم. از این رو سخت معتقدم که انسان امروزی بیشتر ار دیروزی مطالعه می کند. شاهد من هم نظریه مید در آموزش و پرورش است که معتقد است امروزه کانالهای مختلفی برای فراگیری دانش آموزان وجود دارد که معلمان را غافلگیر کرده است
از اقای عباس فضلی میپرسم ایا استفاده ازفضای مجازی ان هم این گونه به .مطالعه گریزی. که جوانان به شدت دچارش هستند کمک نمی کند؟
چندان با سخن مولف موافق نیستم چرا که فضای مجازی زبان خود را می طلبد و تاثیر چندانی بر زبان مکتوب و منثور ما ندارد هرچند گفتمان شفاهی تا حدودی آسیب می بیند ولی در گذر زمان دوباره خود را بازسازی می کند. این تجربه را در دوره ی رضاخانی داشتیم