کوروش سوای آنکه عصاره‌ای است از فضیلت‌هایی که ما برای رسیدن به جامعه‌ای همگون‌تر، میانه‌روتر، منصف‌تر، مهربان‌تر و معتدل‌تر به آنها نیاز داریم (کوروشی که ستایشگرانش می‌گویند و نه لزوماً و قطعاً کوروش تاریخی)، ترجمان کمبودها و ناکامی‌ها و احساس حقارت و شرمساری ما نیز هست. کوروش، نماد شکوه و شوکت و اقتدار فرهنگ و تمدن باستانی از دست رفته ایران است. دوره‌ای سراسر بی‌هیچ نقطه سیاه در برابر روزگاری سراسر نقصان. برای بسیاری از ایرانیان کوروش نماد عصری طلایی در گذشته است که باید یک بار دیگر در آینده احیا شود.