آخرین مطالب
دیالوگ در توهین
|محمد ذوقی| – یکی را کشتم، زیرا به مقدساتم توهین می‌کرد. –آیا این توهین‌ها ضرری متوجهِ مقدساتِ تو کرده بود؟ –نه، به هیچ وجه. – پس لاجرم باید گمان کنم…
بیش تر بخوانید آیا اعتراض به قانون «حجاب اجباری» خطاست؟
قانونی بودن یک چیز، تقدسی برای آن ایجاد نمی‌کند. قانون ممکن است نامعقول و غیرمنطقی باشد، ممکن است قانونی ظالمانه و غیرعادلانه باشد و بنابراین مردم حق دارند که به آن قانون اعتراض کنند.
صلیب‌ها راه می‌روند
پاپ بندیکت شانزدهم هنگام بازدید از کلیسای جامع سانتیاگو د کامپوستلا – که بارگاه جیمز قدیس نیز آنجاست – در ششم نوامبر ۲۰۱۰ گفت: هدف از زیارت صرفا دیدن و تحسین کردن مکانی با گنجینه‌های هنری و تاریخی آن نیست؛ در واقع زیارت به معنای بیرون رفتن از خود برای مواجهه با خدا در مکانی است که از خود حجاب افکنده و فیضش را با شکوهی خاص افروخته و ثمراتی سرشار از تبدیل و تقدس میان مؤمنان به ارمغان آورده است.
خطای زمان پریشی و توسل بدان
صلاح الدین همایون : خطای زمان‌پریشی، دستکاری در ترتیب اجزای داستان، و پس‌وپیش‌کردن آن است و به شیوه تحلیلی گفته می شود که طی آن فرد، رویداد، گفتار یا هر چیز دیگری مطابق با ارزش‌های زمان فعلی ارزیابی می‌نماید، و از آن بعنوان “خطا” یاد میشود. مفر و مستمسکی عالی برای تلطیف و هنجارسازی برخی ناهنجاری ها.
انگاره ی شرور گزاف در برابر انگاره ی حکمت الهی
تجربه ی شر به طور طبیعی این پرسش را به میان می آورد که اگر خدایی دانا، توانا و مهربان بر عالم حاکم است، پس چرا این شرور اتفاق می افتند؟ در دنیای فلسفه به این نوع استدلال، استدلال شرور گزاف می گویند. این استدلال از این قرار است که در عالم شروری گزاف وجود دارند. از طرفی اگر خدایی دانای مطلق، توانای مطلق و کاملا مهربان بر جهان حاکم باشد، نباید چنین شروری وجود داشته باشند. بنابراین نتیجه می گیرند که چنین خدایی وجود ندارد.
توحید و معاد همچون دو گزاره‌ی کارکردی – ۲
کسی که به معاد روحانی معتقد است، همین حالا خودش را در محضر خدا و روز قیامت می یابد. زیرا اصولا روح چیزی نیست که دارای مکان و زمان باشد. بدین معنا معاد روحانی نوعی « متفاوت دیدن » است. معاد روحانی دیدن خود در محضر خدا و روز قیامت است.
تعامل حکمت چین و عرفان اسلامی
اسماعیل رادپور: از قرون ۱۷ و ۱۸ میلادی به بعد، حکمای مسلمان چین، کوشیدند که معارف اسلامی و تصوف را به زبان چینی بیان کنند و حتّی بعضی آثار شیخ نجم الدین رازی و شیخ عبدالرحمن جامی و دیگر بزرگان صوفیه را به چینی ترجمه کردند. آنها در این نوشته‌ها از نحوۀ بیان و اصطلاحات کنفوسیوسی و دائویی بهره بردند و به یک معنی هم سنّت حکمی چین را توسعه بخشیدند و هم تعالیم عرفانی اسلام را به مسلمانان چین که با زبان‌های اسلامی بیگانه بودند، ارائه کردند.
پرسشی در باب ربط منطقی میان دو آیه از قرآن
ممکن است کسی به وجود خدا اعتقاد داشته باشد و مرگ و زندگی را نیز به دست او بداند، و در عین حال معاد و حساب و جزا در روز قیامت را انکار کند. به بیان دیگر لازمۀ منطقی «انکار معاد» این نیست که «خدا وجود ندارد» یا «مرگ دست خدا نیست». بنابراین به کسی که معاد را انکار می‌کند نمی‌توان گفت که: «پس تو به وجود خدا اعتقاد نداری و یا مرگ را تقدیر خدا نمی‌دانی».
قوت و ضعف نواندیشی دینی در دورانِ ما
نواندیشی دینی اسلامِ رحمت را معرفی کرده است. پیش از این و بعضا در زمانه حاضر نیز در آراء برخی فقها بنگرید. اسلامِ آنها اسلامِ زحمت می شود در برخی از موارد. یکی از کارهای نواندیشی دینی این بود که از بار سنگین به دوش دین نهادن پرهیز داد. شما ببینید سابق بر این، انتظار می بردند که همه امور را از دل دین می باید استنباط کرد. اساسا علومِ دیگر بی ارج بودند. می نگریستند که فی المثل فلان مشکلِ سیاسی و یا مشکلِ اقتصادی را از کجای دین می باید استنباط کنیم. اما نواندیشی دینی ورق را برگرداند. گفت که رسالت و وظیفه ی دین این امور نیست.
آنچه از تباکی فهمیده‌ام
یک نسل پس از علی شریعتی، عبدالکریم سروش به عنوان سلسله‌جنبان روشنفکری دینی مطرح شد. رأی و نظر او نیز چنین بود که خیزش حسین‌بن‌علی (رض) نه تنها یک حرکت توحیدی بوده بلکه از خودگذشتگی وی در راه ایستادگی در برابر استبداد، متن جامعه آن روزگار را ویرایش کرد. با این وجود، دکتر سروش بر این باور بود که آنچه در کربلا گذشت اقتضائات روزگار آن زمان بود؛ در نتیجه اندیشه حسینی در دوران ما نباید لزوما صورتی انقلابی داشته باشد.
https://www.traditionrolex.com/8
آخرین دیدگاه‌ها