امیدی که نومیدی ترجمه شد!

مقاله, نیما حق پور
question_answer۲ دیدگاه
«وَهُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَیَنشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ»؛ و خدا کسی است که باران (رحمت) را فرو می‌فرستد از پس آنکه نومید نشدند و رحمتش را می‌گسترد در حالی که او دوستداری ستوده است.