به بهانه کتاب و کتابخوانی!
هوالعلیم.
راه حل رشد فکری در جامعه ، مطالعه و رجوع مداوم به کتاب و البته احیای سنت حسنه کتاب خوانی است.
همه انسانها باید کتاب بخوانند و پیرامون آنچه که خوانده اند تفکر کنند و با دیگران به بحث و گفتگو بنشینند ، حتی در مسائل فرهنگی و ارتقای سطح آن در جامعه باید دانست ،اول قدم این است که نیاز مبرمی به اطلاعات دقیق می باشد ، ناگفته پیداست که رسیدن به این اطلاعات دقیق با مطالعه و تحقیق به دست می آید.
باید کتاب هایی را تهیه کنیم و بخوانیم که بر فرهنگ و اندیشه ما اثر بگذارد و آن را اعتلا بدهد ، خواندن کتاب هایی که تنها عهده دار افزایش معلومات ما باشد، مورد فایده واقع نمیشود.
به نظر میرسد کتابهایی که توان اعتلا بخشیدن به فرهنگ ما را دارند کتابهایی هستند که در موضوع دین ، ادبیات و روانشناسی به رشته تحریر درآمده اند، چرا که این موضوعات بزنگاه های فرهنگ ساز و فرهیخته پروری یک جامعه می باشد.
سرچ کردن در سایتها و خوانش مطالب سبک و به اصطلاح زرد ، ذهن انسان را سطحی نگر و متوسط نگه میدارد و گاهی حتی انسان را از تعقل اندیشی باز میدارد، پر واضح است که اینها مطالعه نیست ، یادگیری انحصارا با خواندن کتاب به دست می آید و باید توجه داشت کتابی را هم که میخوانیم باید پیرامون آن فکر و گفتگو کنیم تا رشد نمائیم.
به جاست که اشاره ای به نامه بسیار خواندنی دکتر شریعتی به فرزندش داشته باشم ، آنجا که به احسانش میگوید؛ اگر میخواهی در دستان هیچ دیکتاتوری گرفتار نشوی فقط یک کار کن، بخوان ،بخوان،بخوان.
گرسنگی فکر و شکم دو ناحیه ای هستند که انسانها در طول تاریخ از این دو ، ضربه های جبران ناپذیر زیادی خورده اند ، مطالعه، غذای فکر است و نان غذا شکم و آن حکیم سترگ عصر ما چه عالمانه فرمود: نان و کتاب باید در جامعه مجانی باشد ، و اینکه چه کتاب هایی باید مجانی باشد بحثی شیرین ، در کلام آن مرد راه رفته ی دنیا دیده است.
الغرض باید تاسف خورد که سرانه ی مطالعه نه تنها در بین مردم ایران پائین است بلکه در بین کسانی که توقعی جز کار با کتاب از آنها نمیرود هم پائین است.
تنها زیان این تهدید این است که وقتی جامعه ای مردمش فرصتی برای مطالعه نداشته باشند قطعا مقلد اندیشی بر جای معرفت اندیشی می نشیند و بر آن مقدم میگردد و اینجاست که مرگ تدریجی فکر ، فرهنگ و حتی نشاط یک اجتماع پدید می آید.
برای نجات خودمان کتاب بخوانیم.
رسول ابراهیمی آبشور
سلام و عرض ادب و احترام
بسیار نکته به جا و کاربردی فرمودید .الان به خیلی از کتاب های کتابخانه شخصی ام که نگاه میکنم میبینم کتاب هایی به غایت سطحی بوده اند که واقعا به کارم نیامده ان جز اینکه فضایی را اشغال نموده اند
عرض سلام و خداقوت. بسیار نکاتی ظریفی رو استاد ابراهیمی بیان کردند و دغدغه های قابل تحملی هستند.
باتوجه به علل مختلف کمبود مطالعه.میتوان این نکته رانیز بیان کرد که
شاید یکی از علل این باشد که قشر مطالعه گر ما بین حجم انبوهی از کتبی که شاید محتوای پر باری هم نداشته باشند سر درگم هستند.
کاش جلوی خود سرانه چاپ شدن یکسری کتب بی محتوا گرفته میشد و از آن طرف کتبی که ارزشمند و پرمحتوا بود تبلیغ گسترده میشد.