آخرین مطالب
محمدباقر رحیمی: در جامعه‌ی مردم سالار خواسته می شود امور با شور، گفت‌وگو ( و نه نزاع) و به صورت گروهی به انجام رسد. چهره ای از این شور ، رای گیری به واسطه صندوق ها است. اما رای گیری به تنهایی برای مشورت در تصمیم گیری ها کافی نخواهد بود؛ به ویژه اینکه در برخی جوامع، ظاهر امر رای گیری انجام می شود ، اما در باطن، انتخابی صورت نمی پذیرد. از این جهت است که گفته می شود مردم سالاری تنها به واسطه ی صندوق های رای مصداق عملی و عینی نمی یابد.
بهمن محسنی: در این نوشته شما با سابقه شخصی مواجه خواهید بود که به مدد قوه مدرکه خویش نام خدا، یاد او و مدد جستن از نیروی لایزالش، به عنوان مصلحی صدیق پای به میدان گره بسته جامعه خویش می‌گذارد تا با سر پنجه تفکر و عمل، از معضلات جامعه گره گشایی نماید.
سیامک صفاتی: اساساً مقدس سازی خلاف حرکت توحیدی است، چرا که مقدس سازی در عمل یعنی شخصیت پرستی، عقیده پرستی، بت سازی و بت پرستی و دین پرستی و کامل و نهایی دانستن آنچه ناکامل و غیر نهایی است.
رسیدن به معنویت، چندان با تغییر مسلک و مرام‌ها سازگاری ندارد. یعنی وقتی شما در یک سنت بالیده‌اید، خیلی دشوار است که به سنت دیگری رجوع کنید و در آنجا به یکباره به معنویت و اشراق دست بیابید.
ما اگر بخواهیم آزاد زندگی کنیم چه این آزادی شامل آزادی عقیده، بیان و نوشتن و آزادی و امنیتِ پس از بیان و نوشتن باشد ویا این آزادی، آزادی تحزب بوسیله هر نیروی سیاسی با هر گرایش، سمت و سو و رویکردی را در بر گیرد و یا آزادی مذهبی، آزادی مطبوعات و رسانه ها، آزادی اجتماعات، آزادی حق انتخابِ سبک زندگی اعم از پوشش و خورد و خوراک و رفت و آمد و غیره، حق انتخاب کردن و انتخاب شدن با هر تفکر و عقیده و دین و جنسیت و مذهب و قومیت بدون نظارت و مهندسی اصحاب قدرت، حق برابر و آزاد در برخورداری از کلیه مشاغل، مواهب و مناصب بدون هیچ قیدِ دینی یاغیر آن و بسیاری دیگر از حقوق را بخواهیم داشته باشیم چه باید کنیم، چگونه باید مطالبات خود را بیان کنیم تا تکفیر و تفسیق نشویم؟
فرهاد شفتی: ارتباط با امر قدسی یک تجربه‌ی کاملاً شخصی است و به هیچ وجه قابل تحمیل کردن نیست، به هیچ وجه قابل استاندارد کردن نیست. منظورم از ارتباط در اینجا هم ارتباط عملی است، و هم ارتباط عقلی یعنی فهمیدن مفاهیم مربوط به امر قدسی. بله مناسک و مبانی نظریِ استاندارد در هر آیینی وجود دارند، اما کارکرد آن مناسک و درک و خوانش ما از آن مبانی نظری، یک تجربه‌ی کاملا شخصی است و قابل یکسان سازی نیست.
اجبار بر حجاب دلیل شرعی خاصی ندارد، و کسانی که به این مسئله اعتقاد دارند آن را تحت عناوین دیگر، همچون امر به معروف و نهی از منکر، می برند. حتی امر به معروف نیز شرایطی- از جمله احتمال تأثیر و عدم وجود مفسده- دارد. پیشنهاد بنده در چهار سال پیش آن بود که جمهوری اسلامی به شکل قانونی حجاب بدن را اجبار کند؛ اما نسبت به حجاب سر به شکل «عملی» و «تدریجی» و «زمانی- مکانی» تسامح نشان دهد.
محتوای برخی از مداحی‌ها بهانه‌ای شده برای شبکه‌هایی که در آتش اختلاف و افتراق می‌دمند. حقیقت این است که تفرقه، اژدهای هفتادسَری است که هر سرش قطع شود هفتادتای دیگر از کنارش جوانه می‌زنند. آدمی به راحتی می‌تواند کوچک‌ترین اختلاف را به بزرگترین بهانه برای نفی دیگری تبدیل کند.
آخرین دیدگاه‌ها