تجربه ی شر به طور طبیعی این پرسش را به میان می آورد که اگر خدایی دانا، توانا و مهربان بر عالم حاکم است، پس چرا این شرور اتفاق می افتند؟ در دنیای فلسفه به این نوع استدلال، استدلال شرور گزاف می گویند. این استدلال از این قرار است که در عالم شروری گزاف وجود دارند. از طرفی اگر خدایی دانای مطلق، توانای مطلق و کاملا مهربان بر جهان حاکم باشد، نباید چنین شروری وجود داشته باشند. بنابراین نتیجه می گیرند که چنین خدایی وجود ندارد.

کسی که به معاد روحانی معتقد است، همین حالا خودش را در محضر خدا و روز قیامت می یابد. زیرا اصولا روح چیزی نیست که دارای مکان و زمان باشد. بدین معنا معاد روحانی نوعی « متفاوت دیدن » است. معاد روحانی دیدن خود در محضر خدا و روز قیامت است.

انگاره ی برخی فیلسوفان و اندیشمندان در مورد خدا گاهی چنان از فهم عامه دور افتاده است که متهم به الحاد و کفر شده اند. معروف است که اسپینوزا همه-خدا باور بود و می گفت که همه ی جهان خداست. یعنی خدا چیزی جدا از جهان نیست که بعد جهان را خلق کرده باشد. یا ابن عربی وحدت وجودی بود و می گفت که هر بخشی از جهان طبیعت، جلوتی از خداست.