اسلام تفاوت ( قسمت ۱۸) عقده موسی ( بازگشت مستضعفین )
اسلام تفاوت ( قسمت ۱۷ ) پیامبران زن بودند یا مرد ؟
نقد و بررسی نحوه‌ی مواجهه‌ی روشنفکران دینی با وحی و نبوت
قسمت سوم از درسگفتار نقد و بررسی نحوه‌ی مواجهه‌ی روشنفکران دینی با وحی و نبوت در کانال نیلوفر منتشر شد
اسلام تفاوت (۱۶) پی نوشتی بر استیضاح پیامبرانه
جزم‌‌اندیشی‌‌هایِ نافیلسوفِ خشمگین
مهدی فاموری: نه تنها هر پژوهشگر و نویسنده، که هر یک از آحاد بشری، چیزهایی برای آموختن به دیگران دارند. آرامش دوستدار هم (که خدایش بیامرزاد) مستثنا نیست. از او نیز، به پراکندگی، میتوان چیزهایی آموخت اما سامان فکری و نظام اندیشگانی وی را در کل آشفته و فاقد توان می‌‌بینم و بدتر، آن را سخت آلوده به خشم و اغراض می‌‌یابم.
زبان قرآن
حجت‌الله نیکویی : فرض کنیم انسان نیازمند نوعی هدایت از سوی خداوند است. پرسش مهم این است که آیا اگر خدای عالم و حکیم بخواهد از طریق فرستادن پیامبر و انزال کتاب آسمانی، آدمیان را به راهی خاص هدایت کند، می‌تواند در زمانی خاص، فردی را در جامعه‌ای خاص و با زبان و فرهنگی خاص به پیامبری مبعوث و کتاب آسمانی خود را به زبان همان پیامبرنازل کند و آنگاه از همه مردم جهان در همه زمان‌ها و با صدها زبان و فرهنگ کاملا متفاوت و بیگانه بخواهد که به نبوت او ایمان بیاورند…
استیضاح پیامبرانه- اسلام تفاوت ( قسمت ۱۵ )
اسماعیل اردستانی: برای درک عمیق تر از ضرورت وجود شیطان در نظام خلقت الهی ، کافی نیست که آن را تنها نمادی از امیال پاتولوژیک و نفسانی وجود بشری بدانیم ( تفسیری که قرائتهای مدرن از شیطان دارند ) بلکه شیطان را باید جز ضروری این نظام برای توجیه مشکلات خود دانست، با همین بیان عامیانه که خداوند، شیطان را آفرید تا هر چه اختلال و نابسندگی در نظام خلقت به وجود می‌آید را به گردن او بیندازد، تا دامن خودش از این نابسندگی‌ها و اختلال‌ها به دور باشد و شیطان عارضه‌ی نظام خلقت است دقیقا به همین معناست.
خصلتِ قومیِ انذار در قرآن
محمد ذوقی : وحی برنامه‌ی توسعه نیست. آن که «لتنذر ام‌القری و من حولها» را دریافته دقیقاً چون عیساست که رسالتِ خود را منحصر به بنی‌اسرائیل می‌دانست. اما در این حال با «لیکون للعالمین نذیرا» چه کنیم؟ آیا با تناقضی مواجه گشته‌ایم؟ یا باید به نظراتِ متکلمانه دل خوش کنیم که رسالت، اول برای اهلِ مکه بوده، و بعد کلِ گیتی؟
امیدی که نومیدی ترجمه شد!
«وَهُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَیَنشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ»؛ و خدا کسی است که باران (رحمت) را فرو می‌فرستد از پس آنکه نومید نشدند و رحمتش را می‌گسترد در حالی که او دوستداری ستوده است.
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
عبدالکریم سروش: به جوانان عزیز میهن عزیزم می‌گویم که غرب را از دریچه چشمان این نافرهیختگان نبینند و گمان نبرند که فرنگستان یکسره کافرستان است و دینداری و اخلاق‌مداری به‌کلی منسوخ شده و از مد افتاده است. اغلب اینان نه یک‌روز به کلیسا رفته‌اند و نه یک‌بار به جدّ در کنفرانسی دینی با دانشمندان جهانی نشسته‌اند تا بدانند تاریخ و جامعه مغرب زمین تا چه اعماقی دینی‌ست.
اسلام تفاوت ( قسمت ۱۴) از رخداد قیامت
عملکرد ذهن در نزد اپیکتتوس
جواد طباطبایی: میان تاریخ و فراتاریخ
رد خلق عالم و خدای خالق در فلسفۀ سارتر
هدایت علوی‌تبار: سارتر معتقد است که عالم خلق نشده و در نتیجه، خدای خالق نیز وجود ندارد. او برای اثبات این ادعا ابتدا به رد خلق از عدم می پردازد و استدلالی را ذکر می کند که از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اول می گوید آگاهی الهی، مانند آگاهی بشری، باید متعلَّق داشته باشد اما آگاهی الهی پیش از خلقت متعلقی نداشته و به همین دلیل خدا تصوری از عالم نداشته است. خدایی که نمی تواند عالم را تصور کند مسلماً نمی تواند آن را خلق کند.
مردم سالاری و اخلاق
محمدباقر رحیمی: در جامعه‌ی مردم سالار خواسته می شود امور با شور، گفت‌وگو ( و نه نزاع) و به صورت گروهی به انجام رسد. چهره ای از این شور ، رای گیری به واسطه صندوق ها است. اما رای گیری به تنهایی برای مشورت در تصمیم گیری ها کافی نخواهد بود؛ به ویژه اینکه در برخی جوامع، ظاهر امر رای گیری انجام می شود ، اما در باطن، انتخابی صورت نمی پذیرد. از این جهت است که گفته می شود مردم سالاری تنها به واسطه ی صندوق های رای مصداق عملی و عینی نمی یابد.
سیر تکاملی «خدا» در اندیشه‌ی بازرگان
بهمن محسنی: در این نوشته شما با سابقه شخصی مواجه خواهید بود که به مدد قوه مدرکه خویش نام خدا، یاد او و مدد جستن از نیروی لایزالش، به عنوان مصلحی صدیق پای به میدان گره بسته جامعه خویش می‌گذارد تا با سر پنجه تفکر و عمل، از معضلات جامعه گره گشایی نماید.
سیاست، حقیقت و هویت در مباحثه‌ی احمد زیدآبادی با مصطفی ملکیان
آیا حفظ نظام به هر قیمتی از اوجب واجبات است؟
سیامک صفاتی: اساساً مقدس سازی خلاف حرکت توحیدی است، چرا که مقدس سازی در عمل یعنی شخصیت پرستی، عقیده پرستی، بت سازی و بت پرستی و دین پرستی و کامل و نهایی دانستن آنچه ناکامل و غیر نهایی است.
