صلاح الدین همایون : خطای زمان‌پریشی، دستکاری در ترتیب اجزای داستان، و پس‌وپیش‌کردن آن است و به شیوه تحلیلی گفته می شود که طی آن فرد، رویداد، گفتار یا هر چیز دیگری مطابق با ارزش‌های زمان فعلی ارزیابی می‌نماید، و از آن بعنوان “خطا” یاد میشود. مفر و مستمسکی عالی برای تلطیف و هنجارسازی برخی ناهنجاری ها.
محمد ذوقی : وحی برنامه‌ی توسعه نیست. آن که «لتنذر ام‌القری و من حولها» را دریافته دقیقاً چون عیساست که رسالتِ خود را منحصر به بنی‌اسرائیل می‌دانست. اما در این حال با «لیکون للعالمین نذیرا» چه کنیم؟ آیا با تناقضی مواجه گشته‌ایم؟ یا باید به نظراتِ متکلمانه دل خوش کنیم که رسالت، اول برای اهلِ مکه بوده، و بعد کلِ گیتی؟
محتوای برخی از مداحی‌ها بهانه‌ای شده برای شبکه‌هایی که در آتش اختلاف و افتراق می‌دمند. حقیقت این است که تفرقه، اژدهای هفتادسَری است که هر سرش قطع شود هفتادتای دیگر از کنارش جوانه می‌زنند. آدمی به راحتی می‌تواند کوچک‌ترین اختلاف را به بزرگترین بهانه برای نفی دیگری تبدیل کند.
