به نظر میرسد نوعی مسامحه، ناهمسازی و عدم تحمل و تساهل، میان برخی از گفتمان های محرم وجود دارد. صاحبان گفتمان ایدئولوژیکِ قدرتمدار و صاحبان گفتمان طرد و انکار، بیشترین نقش را در ناسازگاری و عدم تحمل ایفا می کنند. از سوی صاحبانِ گفتمان عالمانه دینی نیز، اغلب با نوعی مسامحه و غفلت اجتماعی روبرو هستیم.

با توجه به تغییرات بنیادین در عواطف انسانی و رشد عقلانیت بشر مدرن، نیازی نیست که مومنان به دین، از صورت ها و قالب های دینیِ متضاد با تغییرات انسانی، عاطفی و فرهنگی، پیروی کنند. نیازی نیست که مسلمانان مدرن، به مناسبت عید ابراهیم، خونریزی کنند و عملی انجام دهند که خلاف عواطف و عقلانیت شان است. میشود به شکرانه ی عید تسلیم در برابر خداوند، گرهی از کار فرد گرفتاری باز کنند، درختی بکارند، یتیمان و نیازمندانی را با غذای گیاهی اطعام کنند، انفاق کنند یا به نیازمندی قرضی دهند و… .

هادی حکیم شفایی:‌ فهم او دشوار است چرا که او یک اندیشه ی سیال است؛ او در میانه ی همه اندیشه هاست؛ او همه چیز است و هیچ چیز نیست. او یک معجون است. شناخت شریعتی زمانی امکان پذیر است که با خط کش به سراغ او نروید. اکنون لازم است به این پرسش پاسخ دهیم که از شریعتی چه می‌آموزیم؟